Po Konwencji Konstytucyjnej z maja 1787 roku, której przewodniczył George Washington, jego wejście do prezydentury było tylko faktem dokonanym. Jako dowódca Armii Kontynentalnej podczas wojny o niepodległość, Waszyngton okazał się mistrzem w równoważeniu strategicznych i politycznych wymagań urzędu., Jego wytrwałość i oddanie dla swoich ludzi oraz jego nieustanna uważność na ideały, o które walczyli, zyskały mu szacunek i lojalność wielu. W rezultacie jego podpisanie nowej konstytucji było decydującym poparciem dla niektórych z tych, którzy sprzeciwiali się federalizacji.
po ratyfikacji Konstytucji przez niezbędne dziewięć stanów w lipcu 1788 roku, Kongres ustalił 7 stycznia następnego roku jako datę, do której państwa były zobowiązane do wyboru elektorów., Wybrani oddali swoje głosy miesiąc później, 4 lutego. Waszyngton brzydził się opuszczeniem Mount Vernon, ale jego ojcowie założyciele postrzegali jego akceptację prezydentury jako przesądzoną. W lutym. 4, 1789, elektorzy zebrali się w 10 stanach, aby oddać swoje głosy. Karolina Północna, Rhode Island i Nowy Jork wstrzymały się od tego procesu; dwa pierwsze państwa nie ratyfikowały Konstytucji, a drugi był w środku wewnętrznego konfliktu legislacyjnego. Spośród 72 elektorów, wszyscy oprócz trzech oddali swoje głosy (elektorzy głosowali na dwóch kandydatów)., Waszyngton pojawił się na wszystkich 69 głosach, podczas gdy prawie połowa wyborców oddała swój drugi głos na Johna Adamsa, który został wybrany wiceprezydentem. Pozostała część głosów została podzielona między 10 innych kandydatów.