in een recent interview met Slate merkte politicoloog Mark Lilla op dat Democraten een enigszins hysterische toon hebben geslagen over ras.”Lilla’ s luchtige ontslag van Amerika ‘ s erfzonde is niets nieuws. Wat echter nieuw is, is dit gebruik van het geladen woord ” hysterisch.”Of Lilla het nu weet of niet, hysterie en ras hebben een lange en onbetamelijke gedeelde geschiedenis in het Amerikaanse leven.,

hysterie was een vrouwenziekte, een algemene ziekte bij vrouwen die een veelheid aan symptomen vertoonden, waaronder verlamming, convulsies en verstikking. Hoewel diagnoses van hysterie dateren uit het oude Griekenland (vandaar de naam, die afkomstig is van hystera, het Griekse woord voor “baarmoeder”), was het in de negentiende eeuw dat het ontstond als een spil van de moderne psychiatrie, gynaecologie en verloskunde. Volgens Mark S. Micale beschouwden negentiende-eeuwse artsen hysterie als de meest voorkomende van de functionele zenuwaandoeningen bij vrouwen.,”Het was, schreef de prominente negentiende-eeuwse neuroloog Jean-Martin Charcot, de” grote neurose.maar zoals de feministische historicus Laura Briggs aantoont in “The Race of Hysteria: ‘Overcivilisation’ and the ‘Savage’ Woman in Late Nineteenth-Century Obstetrics and Gynaecology,” was hysterie ook een racialized condition. Meer dan alleen de ziekte van een vrouw, het was de ziekte van een blanke vrouw., Amerikaanse medische professionals in de jaren 1800 die hysterie behandeld gediagnosticeerd de aandoening bijna uitsluitend onder blanke, upper-class vrouwen—vooral degenen die hoger onderwijs had gezocht of had gekozen om zich te onthouden van het hebben van kinderen. Uit deze gegevens veronderstelden ze dat hysterie een “symptoom van ‘overcivilisatie’ moet zijn,” een aandoening die onevenredig veel vrouwen treft wiens torpid leven van luxe hun zenuwstelsel en voortplantingssystemen in de war had gebracht, wat op zijn beurt de witheid zelf bedreigde., “De witheid van hysterie, “schrijft Briggs,” signaleerde de specifiek reproductieve en seksuele falen van blanke vrouwen; het was een taal van ‘race zelfmoord.”Niet-witte vrouwen, aan de andere kant, omdat ze werden geacht meer vruchtbaar en meer fysiek robuust te zijn, werden dus gemarkeerd als “onverzoenbaar anders” dan hun blanke tegenhangers, meer dierlijke en dus “geschikt voor medische experimenten.,het was op deze manier dat hysterie ontstond in de late negentiende eeuw als een instrument van patriarchale macht en blanke suprematie, een middel om de educatieve ambities van blanke vrouwen te temperen en mensen van kleur te ontmenselijken, allemaal onder de uitgebreide draperie van wetenschappelijke strengheid en professionele Autoriteit.

hoewel hysterie vrijwel verdwenen uit de medische literatuur in 1930, heeft het een lang linguïstisch hiernamaals gehad. Het wordt meestal gebruikt als een synoniem voor Grappig (d.w.z.,, “De aflevering van Veep gisteravond was hysterisch”), maar het behoudt ook een aantal van zijn oorspronkelijke nosologische smaak wanneer gebruikt in de zin van” oncontroleerbaar emotioneel, ” zoals Lilla deed in zijn Slate interview.Lilla was waarschijnlijk niet van plan om de houding van een negentiende-eeuwse verloskundige aan te nemen toen hij zei dat “er een beetje hysterische toon was over ras” aan politiek links., Niettemin, als woorden nog steeds dingen betekenen—en in deze post-covfefe wereld, hoop je dat ze dat doen—dan heeft Lilla, bewust of niet, nog steeds een pathologische term van de kunst gereanimeerd met een lange geschiedenis van het ondermijnen van de aspiraties van vrouwen naar autonomie en niet-blanke mensen ‘ s strijd voor erkenning en gelijke behandeling onder de wet. Lilla ‘ s woordkeuze was, op zijn best, ongelukkig. Het toekennen van de sociale zorg van Liberalen voor het geweld uitgevoerd op gemarginaliseerde groepen aan emotionele onevenwichtigheid minimaliseert een echte droefheid en een authentieke woede., Zelfs drie decennia nadat “hysterie” werd geschrapt uit de derde editie van de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-III), blijft een deel van de diagnostische kracht van het woord duidelijk nog over.