„w starożytności koty czczono jako bogów. Nie zapomnieli o tym.”- Terry Pratchett *

nasze postrzeganie świata starożytnego kształtowane jest przez sposób, w jaki ocalałe Relikty pojawiają się w dzisiejszych czasach. Chłodne piękno białego marmuru, które przypisujemy klasycznym posągom greckim i rzymskim, wynika z długiej wyblakłej realistycznej farby, którą kiedyś znosiły te posągi., Jasne wapienie piramid Majów dziś świeci na tle otaczającej głębokiej zieleni dżungli, ale te budynki były kiedyś malowane od góry do dołu w głębokich Czerwieni, błękitów i zieleni. Co do imponującego i królewskiego czarnego kota starożytnego Egiptu, te koty nie wyglądały tak, jak myślisz.

przedmioty starożytnego świata, które zdarzyły się przetrwać do teraźniejszości, są nieuchronnie najtrwalszymi przedmiotami. Trwałość nie jest jednak gwarancją, że obiekty te są dobrym odzwierciedleniem dawnych zachowań lub zainteresowań naszych przodków., Dowody poszlakowe sugerują na przykład, że władcy starożytnych miast Majów przechowywali liczne księgi z kory. Wilgotna dżungla tych miast sprawiła jednak, że książki te nie mogły przetrwać w czytelnej formie. Podobnie, trwałe kamienne i metalowe rzeźby starożytnych egipskich kotów ukształtowały nasze założenia jak te koty wyglądały.

kultowy wizerunek kota egipskiego pochodzi z obiektów takich jak ołowiana statuetka z brązu z Metropolitan Museum of Art, Na zdjęciu poniżej., Liczne statuetki, takie jak ta, zostały wykonane w okresie Ptolemejskim i późnym starożytnego Egiptu jako naczynia do przechowywania zmumifikowanych szczątków udomowionych kotów. Powszechność tej formy i ciemne zabarwienie metalu, nadaje się do popularnego wrażenia starożytnych egipskich kotów jako czarnych futer.

Jeśli jednak sięgniemy do mniej znanych zapisów egipskich malowideł nagrobnych, znajdziemy koty o wyraźnie odmiennym wyglądzie. Poniższy faksymilowy obraz przedstawia kota z wyraźnie pręgowanym płaszczem ze ścian grobowca Sennedjema w miejscu Deir el-Medina w Górnym Egipcie., Fantastyczny charakter obrazu z kotem ścinającym głowę węża za pomocą ostrza jest często powtarzanym wizualnym odniesieniem do egipskiej Księgi Umarłych; w której kot jest przedstawiony jako pokonujący boskiego wroga boga słońca.

obraz z grobowca Nacht, Teby, Górny Egipt, przedstawia nam zdecydowanie bardziej domową scenę innego kotka pręgowanego. Ten kot ucztuje na rybie, gdy siedzi pod krzesłami swoich ludzkich towarzyszy., Ten wzór kotów z pręgowanymi płaszczami kontynuuje całą egipską sztukę muralu, prezentując tym samym zupełnie inny obraz niż surowy czarny kot sugerowany przez posąg.

obecność kotów pręgowanych w starożytnym Egipcie jest dodatkowo potwierdzona przez ostatnie badania genetyczne opublikowane w Nature Ecology& Ewolucja. W tym badaniu autorzy potwierdzili, że dowody genetyczne sugerują, że plamiste wzory sierści, wspólne dla wielu dzisiejszych kotów udomowionych, nie pojawiły się aż do XVIII wieku., Odkrycia naukowe zostały poparte badaniami nie tylko egipskich obrazów, ale także przedstawień kotów z wielu różnych kultur. Praca ta wykazała, że w starożytnym świecie „kocie płaszcze były przedstawiane głównie jako paski, odpowiadające makrelowo-pręgowemu wzorowi dzikiego Felis silvestris lybica.”

obrazy mają potężną zdolność kształtowania sposobu myślenia, dlatego warto zastanowić się, skąd pochodzą te obrazy. Jest to podwójnie ważne, gdy mamy do czynienia z nielicznymi obrazami, które przetrwały ze starożytnego świata., W końcu nasi Koci mistrzowie raczej nie będą zadowoleni ze sług, którzy nie potrafią właściwie przedstawić swoich bogów!

*przypisanie tego cytatu Terry ' emu Pratchettowi jest domniemane, ale nie w pełni udokumentowane, niemniej jednak wydaje się słuszne powiązanie autora serii Świat Dysku z stwierdzeniem o takim dowcipnym humorze.