• Twitter
• Facebook Messenger
• e-mail
• print

BOSTON-kiedy zespół World Series w 2004 roku ponownie spotkał się we wtorek w Fenway Park, Keith Foulke rzucił uroczystą pierwszą rzut do Jasona Varitka, który w zabawny sposób odtworzył moment, w którym skoczył w ramiona faulke ' a po tym, jak Boston Red Sox closer wystawił zawodnika comebackera i przerzucił go na pierwszego w finale z tego magicznego października.

To jest moment, Foulke powiedział, że w tym tygodniu nie mógł znieść oglądania przez kolejne miesiące.,

„Nie mogłem obejrzeć filmu, ponieważ było to dla mnie bolesne. Żona zostawiła mnie we wrześniu tego roku. Wracam do pustego domu. To był jeden z powodów, dla których tak bardzo lubiłem rzucać. Moje życie osobiste szło do piekła. Potrzebowałem życia zawodowego.

„Brutal. Podjąłem złe decyzje. Wybrałem drogę rodzinną, to mnie zabiło. Teraz nie mam kariery ani rodziny.”

Foulke zaśmiał się śmiechem.

Keith Foulke kończy w przyszłym miesiącu 40 lat. W 2006 roku przeszedł do Red Sox., Sezon 2007/2008 zakończył z powodu kontuzji łokcia, a w 2008 roku wrócił do Oakland, swojego ostatniego sezonu w ekstraklasie. W 2009 roku został zawodnikiem Independiente Newark (NJ) Bears.

można by powiedzieć, że bez Foulke 'a Sox nigdy nie wygrałby World Series W' 04. Wystąpił w 11 z 14 meczów, które Sox rozegrali w tym postseason, oraz we wszystkich czterech meczach World Series. Rozegrał trzy mecze i wygrał kolejne, a w jednym z trzech meczów ALCS, wszystkie wygrane przez Sox, rzucił 100 boisk w ciągu pięciu inningów.,

„można tak mówić o każdym” – mówi Foulke o tych, którzy twierdzą, że był niezastąpiony. „Doceniam to, gdy słyszę, że ludzie tak mówią, ale ja tak nie myślę. To wciąż gra zespołowa.”

Foulke śmieje się i mówi, że nadal uważa, że powinien był wygrać World Series MVP nad Mannym Ramirezem i prawdopodobnie ma rację.

„nagrody osobiste i w ogóle, zdobyłem trofeum. Mam pierścionek. Jestem na zdjęciach. Każdego roku o tej porze roku, to wszystko pojawia się ponownie.”

Foulke jest teraz w miejscu, gdzie może delektować się tymi wspomnieniami, ale długo to trwało., Jego rodzina wysadziła się w powietrze, a rozwód, który nastąpił, był brzydki. I przyczyniło się, jak powiedział, przynajmniej częściowo, do decyzji, którą podjął następnej wiosny, której żałuje do dziś.

bolało go, gdy Tom Gill, który właśnie objął stanowisko dyrektora medycznego zespołu, powiedział mu pierwszego dnia wiosennego treningu, że musi mieć operację obu kolan, a Foulke odmówił.

„nie lubię niczego żałować” „Żyjesz ze swoimi błędami i uczysz się., Ale nie naprawianie moich kolan na wiosennym treningu było zdecydowanie najgłupszą, najgłupszą rzeczą, jaką zrobiłem. To było dla mnie trochę samolubne. Wydymałem siebie.

w drugim meczu sezonu Faulke oddał zwycięskiego home runa Derekowi Jeterowi z Yankees. Ton został ustawiony. Jego ERA wynosiła 6,23. Zaliczył 4 asysty., Zrezygnował z zaskakującego osiem home runów w 39 innings, w tym grand slam do Travisa Hafnera z Indian pod koniec czerwca, kiedy wypowiedział oświadczenie, które będzie go ścigać do końca jego czasu w Bostonie:

„jestem bardziej zażenowany, aby wejść do tej szatni i patrzeć na twarze moich kolegów z drużyny niż mam wyjść i zobaczyć Johnny z Burger King buczenie mnie.”

Foulke był głęboko nieszczęśliwy i to pokazało. Ostatecznie w lipcu przeszedł operację jednego kolana, a następnie przeszedł operację drugiego w sezonie., Kolejny sezon rozpoczął jako closer, ale Terry Francona zastąpił go w pierwszej serii Jonathanem Papelbonem.

decyzja o odroczeniu operacji?

„Zaczynałem z górki w mojej karierze, a wszystko to uczyniło z niej urwisko, nad którym zmierzałem. Bolały mnie kolana. Nie mogłem się pochylić. Skończyło się na tym, że zraniłem się w łokieć. Skończyło się na operacji w 2007. To był jeden z powodów, dla których nie pojechałem do Cleveland. Nie mogłem rzucić więcej niż kilka dni.,”

Foulke podpisał kontrakt jako wolny agent z Indianami po sezonie 2006, ale zszokował Clevelanda, gdy ogłosił, że odchodzi na emeryturę, ponieważ nie może grać. Indians GM Mark Shapiro powiedział, że była to jedna z najbardziej honorowych decyzji, jakie kiedykolwiek podjął gracz, ponieważ mógł zebrać na swoim gwarantowanym kontrakcie.

„nie chciałem jechać do Cleveland, pokazać się, a potem powiedzieć:” Och, dzięki za kontrakt, a przy okazji nie mogę rzucać-boli mnie ręka.,””

W ciągu 11 lat gry w ekstraklasie rozegrał 191 meczów i wygrał kolejne 41. Miał trzy lata w Bostonie, z których jeden powinien zdobyć trwały szacunek fanów Sox, nawet „Johnny z Burger Kinga”, którego nigdy nie zamierzał obrazić.

„wszyscy na mnie mówili, że nie lubię baseballu” „Lubię baseball. Nie podobały mi się przestoje w baseballu. Uwielbiałem rywalizować. Uwielbiałam być na tym kopcu. Chciałem rzucać codziennie.”