komunizm i poezja

w 1934 roku Neruda objął stanowisko konsula w Barcelonie w Hiszpanii, a wkrótce został przeniesiony do konsulatu w Madrycie. Jego sukces był natychmiastowy po przedstawieniu go García Lorca. Nowi przyjaciele Nerudy, zwłaszcza Rafael Alberti i Miguel Hernández, byli zaangażowani w radykalną politykę i Partię Komunistyczną. Neruda podzielił swoje przekonania polityczne i zbliżył się do komunizmu. W międzyczasie jego małżeństwo rozpadło się., W 1936 roku rozstał się z żoną, a Neruda poznał młodą Argentynkę, Delia del Carril, która była jego drugą żoną aż do rozwodu na początku lat 50.

drugie, rozszerzone wydanie wierszy Residencia zatytułowane Residencia en la tierra, 1925-35 zostało opublikowane w dwóch tomach w 1935 roku. W tym wydaniu Neruda zaczyna odchodzić od bardzo osobistej, często hermetycznej poezji pierwszego tomu Residencia, przyjmując bardziej ekstrawertyczne spojrzenie i jaśniejszy, bardziej przystępny styl, aby lepiej przekazać czytelnikowi swoje nowe społeczne obawy., Ta linia rozwoju poetyckiego została jednak nagle przerwana przez wybuch hiszpańskiej wojny domowej w 1936 roku. Podczas gdy García Lorca został stracony przez nacjonalistów, a Alberti i Hernández walczyli na froncie, Neruda podróżował do i z Hiszpanii, aby zebrać pieniądze i zmobilizować wsparcie dla Republikanów. Napisał España en el corazón (1937; Hiszpania W Moim Sercu), aby wyrazić swoje uczucia solidarności z nimi. Książka została wydrukowana przez wojska republikańskie pracujące z improwizowanymi prasami w pobliżu linii frontu.,

w 1937 roku Neruda wrócił do Chile i rozpoczął życie polityczne swojego kraju, wygłaszając wykłady i czytając poezję, jednocześnie broniąc republikańskiej Hiszpanii i Nowego centrolewicowego rządu Chile. W 1939 został mianowany konsulem specjalnym w Paryżu, gdzie nadzorował migrację do Chile wielu pokonanych hiszpańskich Republikanów, którzy uciekli do Francji. W 1940 objął stanowisko konsula generalnego Chile w Meksyku. Rozpoczął także pracę nad długim poematem „Canto general” (1950;” Pieśń Ogólna”, Eng. trans. Canto general), rezonujący z wydźwiękiem historycznym i epickim, który stałby się jednym z jego kluczowych dzieł., W 1943 roku, podczas podróży do Peru, Neruda wspiął się do starożytnego Inków miasta Machu Picchu. Silne emocje wywołane widokiem tej spektakularnej ruiny zainspirowały jeden z jego najlepszych wierszy, Alturas de Macchu Picchu (1943; wzgórza Macchu Picchu). To potężne święto cywilizacji prekolumbijskiej stałoby się centralnym punktem Canto general.

W międzyczasie Neruda doznał oszałamiającego odwrotu w swoim ojczystym kraju. Powrócił do Chile w 1943, został wybrany senatorem w 1945, a także wstąpił do Partii Komunistycznej., W wyborach w 1946 roku kandydował z ramienia Lewicy Gabriel González Videla, a dwa lata później prezydent Videla obrócił się w prawo. Neruda, czując się zdradzony, opublikował list otwarty krytyczny wobec Videli; w konsekwencji został wydalony z Senatu i ukrył się, aby uniknąć aresztowania. W lutym 1948 opuścił Chile, przemierzając nocą Góry Andów konno z rękopisem Canto general w siodle.

na emigracji Neruda odwiedził Związek Radziecki, Polskę, Węgry i Meksyk., W Meksyku ponownie spotkał Matilde Urrutia, Chilijkę, z którą zetknął się po raz pierwszy w 1946 roku. Ich małżeństwo trwało do końca jego życia, a ona zainspirowała niektóre z najbardziej namiętnych hiszpańskich wierszy miłosnych XX wieku. Trzeci tom cyklu Rezydencja Nerudy, Tercera residencia, 1935-45 (1947; „trzecia Rezydencja”), zakończył odrzucenie egocentrycznego gniewu i otwarte otwarcie na lewicowe obawy ideologiczne. Jego komunistyczne przekonania polityczne zyskały swój kulminacyjny wyraz w Canto general., Ten poemat epicki upamiętnia Amerykę Łacińską-jej florę, faunę i historię, w szczególności wojny o wyzwolenie spod panowania hiszpańskiego i ciągłe walki jej narodów o wolność i sprawiedliwość społeczną. To również, jednak, obchodzi Józefa Stalina, krwawy dyktator Sowiecki u władzy w tym czasie.