John McWhorter, Ph.D., Columbia University

końcówki rzeczowników wyczerpały się w językach romańskich

wracamy do kwestii gramatyki, a nie tylko pojedynczych słów., Na przykład, możemy wziąć Klasyczne łacińskie zdanie, aby powiedzieć, że masz zamiar dać jakiś przedmiot lub prezent kobiecie. Sposób, w jaki renderowałbyś to po łacinie, w całkiem normalny sposób, byłby fēminae id dedi. Dam to kobiecie. Fēminae id dedi. To jest sens. Tak było w łacinie i to jest jeden z etapów tego języka.

ale teraz mamy te pięć nowych etapów: francuski, hiszpański, włoski, portugalski i rumuński. Oczywiście zdanie to w każdym z nich wychodzi zupełnie inaczej. Po francusku Je l ' ai donné à la femme. Po hiszpańsku to Se lo Dí a la mujer., Po włosku to l ' ho datto alla donna. Po portugalsku to o dei à mulher. Po rumuńsku to Am dat-o femeii.

nawet jeśli nie znasz żadnego z tych pięciu języków, możesz zobaczyć, że są to bardzo różne języki. Nie są to języki, które osoba posługująca się łaciną zrozumiałaby, ani nie są to osoby posługujące się łaciną. Jak przeszedłeś z jednego miejsca do drugiego?

To było poprzez rodzaje zmian, które widzieliśmy, z tym, że zachodzą one inaczej w każdym języku., Niektóre zmiany mają miejsce w jednym lub dwóch, ale nie w pozostałych trzech i tak dalej—w rezultacie jest to, jeśli wolisz, różnorodność języków.

na przykład łacina była językiem, w którym końcówki na końcu rzeczowników wskazywały, w jaki sposób zostały użyte w zdaniu. Więc femina jest kobietą, fēminae była dla kobiety. Oznacza to, że nie musi być osobne słowo na to, tak jak to robimy w języku angielskim. Powiedzieć kobiecie, którą właśnie miałeś fēminae: kobiecie, którą dałem.

w większości języków romańskich końcówki na rzeczownikach zanikły., W rezultacie musisz mieć coś, co wskazuje, że jest to dla kobiety, więc dostajesz to osobne słowo. Jeśli znasz francuski lub hiszpański, to wiesz, że słowo ma tendencję do à. Gdzie łacina miała fēminae, po francusku à la femme, po hiszpańsku à la mujer.

rumuńska, jak zawsze dziwna w swej cudownej formie, tak się składa, że zachowała to zakończenie, więc jest femeii. Ale rumuński ma o wiele, wiele mniej zakończeń tego rodzaju niż łaciński. Nie ma języka romańskiego, który zachowuje te zakończenia w czegokolwiek, ale zasadniczo fragmenty. To jedna z różnic.,

Dowiedz się więcej o tym, jak zmienia się język-znaczenie i porządek.

kolejność wyrazów jest bardziej regularna w językach romańskich

chociaż korelacja między porządkiem wyrazów i zakończeniami na rzeczownikach nie jest doskonała, nadal istnieje korelacja. Oznacza to, że kolejność słów w językach romańskich jest bardziej regularna niż w łacinie. W języku łacińskim fēminae id dedi jest jednym ze sposobów, w jaki można to ująć, ale można powiedzieć, na przykład, id fēminae dedi, można powiedzieć dedi id fēminae. Wszystko to było do przyjęcia, ponieważ miałeś wiele wskazówek, jak te rzeczy pasują do siebie.,

jest to mniej prawdziwe w językach romańskich. Po hiszpańsku „se lo Dí a la mujer”. Nie możesz mieć czegoś takiego jak se mujer Dí lo a. to nie działa, musisz mieć rzeczy w określonej kolejności. Jest znacznie mniej elastyczny, a to ze względu na sposób, w jaki języki zmieniły się w czasie, a zwłaszcza z powodu utraty tych przydatnych zakończeń.

jest to zapis z serii filmów Historia języka ludzkiego. Zobacz teraz, na wielkich kursach Plus.,

słowa wypadają, słowa wracają

weźmy słowo femina jako przykład. Po łacinie Femina oznacza kobietę, ale tylko francuski i rumuński zachowują feminę jako kobietę w czystym znaczeniu. Włoski ma femina, ale ma szczególne znaczenie., Domyślnym określeniem kobiety jest donna.

po hiszpańsku jest mujer a po portugalsku mulher. Słowa często zastępują się w ten sposób w miarę upływu czasu. Niektóre języki zachowują feminę, niektóre z nich rzuciły to na inne słowa. To typowa różnica.

Dowiedz się więcej o rodzinach językowych-różnorodności struktury.

zmiany gramatyczne z łaciny na języki romańskie

nawet jeśli chodzi o gramatykę, rzeczy się zmieniają. Dedi oznacza, że dałem, jest to forma dawania oznaczona przeszłością, jest również nieregularna., Jeśli spojrzymy na francuski, hiszpański, włoski, portugalski i rumuński-właściwie to tylko po hiszpańsku i portugalsku słowa, które podałem, pochodzą od dediego, chociaż oczywiście ze zmianą dźwięku. Po portugalsku to dei, z tym drugim d już nie ma, a po hiszpańsku jest jeszcze bardziej Erodowane do just dí. Ale te wracają do dediego.

w języku francuskim, włoskim i rumuńskim nastąpiła zmiana w sposobie, w jaki często zaznacza się przeszłość. Ludzie, którzy wzięli Francuzów, pamiętają passé composé. Więc to j ' ai donné, dałem. Tylko, że po francusku nie znaczy to, co po angielsku., To też znaczy, że dałem. Więc, j ' ai donné zamiast jednego słowa jak dei, w języku portugalskim, aby to wskazać. To coś, co wydarzyło się w niektórych językach romańskich, a nie w innych, więc tworzy to zupełnie inną gramatykę.

Dowiedz się więcej o tym, jak zmienia się język-tworzenie nowego materiału.

nie wszystkie języki mają Artykuły ” the ” I ” a ”

łacina Klasyczna nie miała ideału wzdłuż linii j 'ai donné. To coś, co rozwijało się stopniowo, gdy łacina przekształciła się w języki romańskie., Często języki rozwijają nowe sposoby Wskazywania przeszłości, podobnie jak gramatyki rozwijają nowe sposoby Wskazywania przyszłości.

ogólnie rzecz biorąc, dostajesz nowe słowa od starych, nastąpiła gramatyka, którą widać po różnicy między fēminae id dedi a tymi innymi rzeczami. Zauważ, że to tylko dla kobiety. Nie ma słowa na łacinę klasyczną, nie trzeba było tego mówić. Faktem jest, że język nie potrzebuje. Jesteśmy tak przyzwyczajeni do książki, książki i kiedy uczymy się innego języka, jedną z pierwszych rzeczy, o których myślimy, jest to, gdzie jest i a., W rzeczywistości wiele języków na świecie nie ma I.

na przykład rosyjski, który wszyscy zgodzilibyśmy się, że jest bardzo wyrafinowanym językiem, nie ma i nie ma. Czechow i Tołstoj pisali bez żadnego z tych słów, ale sens jest przejęty. W rzeczywistości, to tylko około jednej piątej języków świata, które mają zarówno słowo dla i słowo dla a. Angielski zdarza się być jednym z nich, Europa ma rodzaj Fetysz/the. Ale na całym świecie to nie jest tak powszechne. Łacina tego nie miała i łacina była bardzo precyzyjnym językiem.,

rozwinięty od słów oznaczających takie rzeczy. Możesz powiedzieć coś takiego jak to dziecko i odróżniasz je od wielu innych. W ten sam sposób robi to dziecko: dziecko, które widziałem wczoraj. Mówię o dziecku. Jeśli usłyszysz, że ktoś tak mówi, prawdopodobnie dziecko zostało wychowane wcześniej. Jeśli dziecko nie zostało wychowane, mówisz, że mówię o dziecku. To bardzo uparte rozróżnienie. Mógłbyś się dogadać będąc człowiekiem, nie precyzując tego.

jest całkiem ładny, angielski tak się składa, że go ma., Podobnie jak języki romańskie, ale to zaczyna się od słowa na to. Na pewno były na to słowa po łacinie. Nie ma języków, które nie mają starych dobrych demonstracji tego i tamtego. Stopniowo znaczenie zaczęło słabnąć. Zamiast być czymś konkretnym, jak w tym chiffarobe czy czymś w tym rodzaju, stało się właśnie chiffarobe, tym, o którym tak się składa, że wspominamy. Pewien semantyczny odcień, którego nie musieliśmy wyrażać jednoznacznie.,

języki mają sposób wspinania się w małe przestrzenie semantyczne, które mogą być wypełnione, tak jak kot wspina się na coś tylko dlatego, że tam jest i znajduje roślinę i zjada begonię jako lunch—Po prostu robi to, ponieważ może. W ten sam sposób Gramatyka to robi.

jesteśmy językiem, który ma te a i te, podobnie jak języki romańskie. La femme—łacina nie wiedziała od la femme, nie było czegoś takiego. Ale po francusku, musisz mieć coś takiego, więc la femme, la mujer, la donna i tak dalej.,

rozwój tych artykułów to coś, co wydarzyło się na drodze z łaciny do romansu. Artykuły rozwinęły się z powodu tej gramatyki, więc jest to kolejna rzecz, która odróżnia łacinę od wszystkich tego, co nazywamy jej językami-córkami.

Dowiedz się więcej o tym, jak zmienia się język-wiele kierunków.

najczęstsze pytania dotyczące różnic gramatycznych między łaciną a językami romańskimi